Adını Sen Koydum

Aklın akıldan üstün olmadığı tek yerdir kalp

Ve aklımın yerden yere vurulduğu tek kalpsin

Senin suçun yok aslında

Durduk yere sana hayran kalan benim. 

Gözlerin sözleri değersiz kıldığı, 

Sözlerin gözleri yere göğe sığdıramadığı

Dilimin sağır, kulaklarımın âmâ,

Gözlerimin tat olduğu mecralardayım. 

Sen kalbimin ortasında,

Ben Kız Kulesi’nin karşısındayım.

Ölüme yakınım aslında

Umutsuzluk kapısındayım

Ve gözbebeklerimi fark edemeyeceğin kadar dibinde,

Senden kopamayacak kadar uzağında

Seni bekliyorum kaybetmenin eşiğinde...

İkircikler yaşıyorum seni sevmekle yaşamak arasında

Seni seçiyorum ama devam ediyorum yaşamaya. 

Eğer yaşamak denirse bu yaptığıma.

Güneşi ben batırıyorum Galata yanında

Kız Kulesi’ni seyre dalıyorum.

Seni ilk gördüğüm o yer var sen bilmezsin

İşte tam da orada seni hâlâ bekliyorum. 

Gelmiyorsun,  gelmeyeceksin biliyorum. 

Ama, amalarımı rafa kaldırdım ben

Beklemeyi belki de en iyi ben biliyorum. 

Çünkü, çünkü ben seni değil

Seni beklemeyi seviyorum. 

Sensizlikle düzenli bir ilişkim vardı. 

Böyle gitmezdi bilirdim. 

En sonunda ben de pes ettim. 

Gözlerimi kapattım üzerimde mavi bir çarşaf

Kefenimin olmayan cebinde umutlarım

Kalbimde hâlâ bir parça sen var. 

Üzerimden geçen her geminin adını sen koydum...